Od 2018 r. Rybnik, w ramach porządkowania przestrzeni publicznej oraz budowania jednolitej marki miasta, posługuje się nowym Systemem Identyfikacji Wizualnej (SIW). SIW to zbiór wytycznych, regulujących użycie miejskiej symboliki, m.in. herbu i logo oraz porządkujących powstawanie miejskich materiałów – informacyjnych, promocyjnych i urzędowych.
Identyfikacja wizualna Rybnika została zbudowana wokół uniwersalnego, nadrzędnego symbolu wspólnoty miejskiej – miejskiego herbu. Decyzja ta wynika z przekonania, że symbol ten jest nośnikiem najważniejszych składników lokalnej tożsamości: historii i tradycji.
Po pierwsze – dla mieszkańców miasta, żeby:
– uporządkować przestrzeń publiczną i poprawić jej jakość;
– wzmocnić lokalny patriotyzm i poczucie wspólnoty;
– poprawić komunikację na linii obywatel – urząd;
– zaoszczędzić – wspólny system jest skuteczniejszy i tańszy.
Po drugie – dla osób spoza Rybnika, żeby:
– dać znać że jesteśmy (i gdzie jesteśmy);
– pokazać miasto z jak najlepszej strony, zaprosić;
– dać dobry przykład – porządku i dobrej organizacji;
– skutecznie zbudować markę miasta.
Oficjalny herb miejski Rybnika składa się z błękitnej tarczy z ułożonym w skos srebrnym szczupakiem oraz kwiatami orzecha wodnego. Herb, wraz z miejską flagą, sztandarem, łańcuchem Prezydenta oraz pieczęcią miejską, wchodzi w skład oficjalnych insygniów miasta, używanych podczas uroczystości państwowych i miejskich. Herb miasta umieszczany jest również, wraz z herbem państwowym, na miejskich budynkach oraz w salach zebrań i gabinetach.
Herb pełni też rolę znaku miasta w materiałach urzędowych, informacyjnych i promocyjnych. Jednak duża ilość detali i charakter rysunku utrudniają stosowanie go w pełnej, oficjalnej formie. Dlatego powstała uproszczona wersja użytkowa, pozwalająca na stosowanie bez utraty czytelności, jakości i wyrazu rysunku. Takie „logo heraldyczne” zawiera te same elementy co herb, jednak pozwala na swobodniejsze skalowanie, umieszczanie na różnych podłożach itp.
Miejskie logo używane jest w jednej z trzech odmian:
1. Pełnokolorowej – do zastosowań innych niż własne materiały miasta, np. w paskach sponsorskich;
2. Monochromatycznej, zalecanej dla własnych materiałów, gdzie w założeniu pojawia się już miejska kolorystyka.
3. Negatywowej – przeznaczonej do użycia na ciemnych podłożach. Ta odmiana ma inną konstrukcję – rysunek ryby jest wypełniony, a nie obwiedziony obrysem jak w wersji pozytywowej. Wynika z heraldycznej symboliki – szczupak nie powinien być ciemniejszy od pola tarczy.
Logotyp składa się z sygnetu (logo) – tarczy z uproszczonym rysunkiem miejskiego godła, zestawionego z nazwą – miasta lub miejskiej instytucji. Do pozycjonowania napisu w stosunku do sygnetu służy siatka modułowa wynikająca z szerokości tarczy.
Siatka modułowa służy też do pozycjonowania znaku na różnych formatach publikacji i odsunięcia od marginesów strony, wyznacza też tzw. pole ochronne, czyli obszar, w którym nie powinny znaleźć się żadne inne elementy publikacji.
Logotypy jednostek miejskich skonstruowane są według tej samej zasady co logotyp miasta – do pozycjonowania nazw w stosunku do sygnetu służy siatka modułowa.
Instytucje kulturalne, które prowadzą własne działania promocyjne są wyróżnione przez użycie w nazwach grubszego kroju pisma.
Zarówno w logotypach, jak i miejskich materiałach użyto stworzonej przez polskiego projektanta, Mateusza Machalskiego, rodziny kroju pisma Favela. Prosty, ale wyróżniający się mocnym wyrazem krój posiada szeroki i różnorodny zestaw odmian.
Cechuje go to, że wraz z przyrostem grubości liter w ramach różnych odmian, zwiększa się również ich szerokość. Pozwala to na konstruowanie wyrazistych, a przy tym czytelnych komunikatów i informacji.
Kolorem wiodącym miejskich materiałów jest wywiedziony z miejskiej heraldyki błękit, dodatkowo rozjaśniony aby stanowił dobre tło dla czerni. Dopełniają go:
– czarny, nawiązujący do górniczych tradycji Rybnika:
– żółty, zaczerpnięty ze złotego orła w herbie Śląska:
– czerwony – z obramowań futryn śląskich familoków.
O spójności i czytelności miejskich materiałów informacyjnych i promocyjnych stanowi ujednolicony i uporządkowany układ kompozycyjny. Do ich przygotowania służy siatka modułowa (grid), regulująca zarówno pozycjonowanie logo, podział strony oraz umieszczanie tekstów, zdjęć i ilustracji.
Motywem przewodnim są tu ilustracje inspirowane pochodzącymi z XX-lecia międzywojennego witrażami w oknach rybnickiego Urzędu Miasta. Zaprojektowane przez Jana Piaseckiego i wykonane w krakowskiej pracowni S.G. Żeleńskiego witraże przedstawiają alegorie dziedzin tradycyjnie związanych z Rybnikiem: hutnictwa, przemysłu i handlu, wspólnoty miejskiej, górnictwa i rolnictwa..
W tym samym stylu, nawiązującym kreską do rysunku szczupaka w logo, są rysowane infografiki oraz tzw. landmarki – uproszczone przedstawienia charakterystycznych rybnickich budowli. Wśród nich te najbardziej ikoniczne, jak i mniej rozpoznawalne, ale równie ciekawe.
Wpływ na jakość materiałów promocyjnych i postrzeganie miasta ma charakter i wyraz zdjęć. W ramach SIW opracowany został zestaw fotografii wizerunkowych, przeznaczony do użycia w miejskich materiałach promocyjnych i informacyjnych.
Wszystkie materiały wideo będą opatrzone wspólną czołówką i tyłówką oraz jednolitym sposobem umieszczania tekstów, infografik itp.
Niniejsza strona stanowi zarówno prezentację, jak i poglądową instrukcję stosowania oraz stale aktualizowaną bazę komponentów SIW. Szczegółową specyfikację i katalog elementów SIW zawiera manual – księga standardów identyfikacji wizualnej w formacie PDF.
Miejski System Identyfikacji Wizualnej obejmuje szatę graficzną miejskich dokumentów, publikacji oraz materiałów informacyjnych i promocyjnych – drukowanych i elektronicznych. W tym: urzędową papeterię i oprawę dokumentów, wzory miejskich plakatów, afiszy, ogłoszeń, folderów i informatorów, a także miejską stronę internetową.
Spójne oznaczenie obejmie municypalne budynki, flotę samochodową, w tym pojazdy komunikacji miejskiej, a także gadżety, upominki i inne materiały reklamowe.
Samochody należące do miejskiej floty, zarówno urzędu miasta jak i jednostek miejskich muszą być koloru białego. Kolor ten dotyczy całej karoserii.
SIM to miejski system oznaczeń i informacji orientacyjnych. Jest elementem miejskiej infrastruktury, ma wpływ na ergonomię i wygodę korzystania z miasta, a także jego estetykę i wizerunek. W skład SIM wchodzą: tablice adresowe i ulicowe, drogowskazy, mapy, informacje na przystankach, miejskich parkingach, urzędach, instytucjach i innych obiektach użyteczności publicznej.
W projekcie SIM Rybnika uwzględniono też ujednolicenie informacji komercyjnych – dojazdowych i orientacyjnych dla firm. Po wdrożeniu Systemu Identyfikacji Wizualnej Rybnika, projekt SIM to następny etap porządkowania przestrzeni miasta, kolejne kroki to wprowadzenie ładu przestrzennego i architektonicznego oraz uporządkowanie kwestii reklam zewnętrznych.
Rybnik jest zróżnicowany przestrzennie. Historyczna zabudowa Rynku, stanowiącego punkt zbiegu wszystkich traktów komunikacyjnych, sąsiaduje z nowszą architekturą centrum miasta. Ta przechodzi w zróżnicowaną zabudowę dzielnic: mieszkalną, pochodzącą zarówno z I, jak i z II połowy XX wieku, obiekty przemysłowe i poprzemysłowe, obszary małomiasteczkowe, wiejskie oraz rozległe tereny zielone.
Z tradycyjną, niekiedy historyczną zabudową sąsiadują osiedla, niska zabudowa oraz nowe obiekty mieszkalne, biurowe, przemysłowe i magazynowe. Dlatego System Informacji Miejskiej Rybnika powinien być na tyle wszechstronny, by sprawdził się w tak zróżnicowanym otoczeniu. Jednak w tych ramach warto poszukać lokalnych, unikalnych wyróżników.
Inspiracją dla projektu rybnickiego SIM są tradycyjne tablice ulicowe z emaliowanej blachy – stały element krajobrazu polskich miast. Są oczywiste jako przedmiot: gdy widzimy tablicę z emaliowanej blachy, z charakterystycznym połyskiem i wypukłością farby – wiemy że służy do orientacji w przestrzeni. Przy tym emaliowane wyroby były flagowym, rozpoznawalnym w całej Polsce produktem Huty Silesia, nieistniejącej już, ale wciąż ważnej dla industrialnej historii Rybnika.
Kilka emaliowanych tablic drogowskazowych o ciekawej konstrukcji, wykonanych jeszcze w Silesii funkcjonuje w Rybniku do dziś. Naturalne jest odwołanie się w projekcie rybnickiego SIM do tej technologii – i wykorzystanie w uwspółcześnionej formie jej charakterystycznych cech: lekkiej wypukłości, charakterystycznej powierzchni i połysku oraz nieco „rozlanego”, nie do końca doskonałego, ale urokliwego kształtu emaliowanych liter i znaków.
1. UMIAR, DOPASOWANIE I KONTEKST
Nie mnożymy obiektów ponad konieczność. Przestrzeń miasta jest już przesycona znakami, oznaczeniami i reklamami. SIM funkcjonuje w kontekście innych, istniejących już systemów informacji wizualnej: znaków drogowych, oznaczeń państwowych i turystycznych. SIM powinien z nimi współgrać i nie powtarzać niepotrzebnie informacji.
2. RYBNIK I DZIELNICE
Rybnik jest rozległy, połączenie dzielnic odbyło się stosunkowo niedawno. SIM powinien informować o ich przynależności do Rybnika. Jednak w miarę możliwości należy pamiętać o poczuciu lokalnej tożsamości ich mieszkańców. Stąd oznaczenia SIM obejmą też o informacje o dzielnicach, mimo ze względów praktycznych nie są niezbędne.
3. ŁATWE WDROŻENIE I UTRZYMANIE
Żeby System Informacji Miejskiej spełnił swoją rolę – musi być dobrze wdrożony, rozwijany i utrzymywany. Ważne cechy to: cena, łatwość wykonania i obsługi, a także odnawialność, zrównoważenie i długowieczność rozwiązań.
4. PARTYCYPACJA
Mieszkańcy Rybnika to główni interesariusze projektu. Będą zaangażowani w projekt na etapach: testów i opiniowania wdrożenia pilotażowego, systemu dystrybucji oznaczeń adresowych wśród właścicieli posesji oraz ujednoliconego systemu oznaczeń orientacyjnych i dojazdowych dla przedsiębiorców.
5. UPORZĄDKOWANIE REKLAM
Wdrożenie SIM to okazja do uporządkowania oznaczeń firm prywatnych. Obejmuje to zarówno oznaczenia przy wejściach do mniejszych firm, gabinetów, kancelarii i warsztatów, jak i oznaczeń dojazdowych na terenach obiektów handlowych i przemysłowych. Tego rodzaju oznaczenia będą stosowane w miejskich budynkach i udostępnione podmiotom prywatnym.
6. KOLEJNE KROKI
I połowa 2021: wdrożenie pilotażowe, zebranie wniosków i opinii. II połowa 2021: wdrożenie, w miarę remontów i nowych inwestycji, w pierwszej kolejności na obiektach i instytucjach miejskich. Następnie powstanie system wsparcia wdrożenia oznaczeń – adresowych wśród właścicieli posesji i oznaczeń firm – wśród przedsiębiorców.
1. Tablice adresowe – naścienne;
2. Oznaczenia adresowe malowane na elewacjach;
3. Tablice ulicowe – naścienne;
4. Tablice pamiątkowe, informacje o zabytkach;
5. Tablice ulicowe i drogowskazowe wolnostojące;
6. Tablice ulicowe i drogowskazowe na słupach;
7. Tablice na skwerach, rondach i w parkach;
8. Oznaczenia terenów rekreacyjnych;
9. Oznaczenie stacji rowerów miejskich;
10. Oznaczenia parkingów miejskich;
11. Oznaczenia obiektów użyteczności publicznej;
12. Informacje komercyjne – naścienne;
13. Informacje komercyjne – dojazdowe;
14. Przystanki – wiaty i słupki;
15. Mapy miejskie;
16. Witacze przy wjazdach do miasta.
Kolorystyka SIM nawiązuje do miejskiego Systemu Identyfikacji Wizualnej i obejmuje biel, czerń i jasny błękit.
W oznaczeniach budynków uzupełnią ją czerwony – przepisowy kolor tablic urzędowych i szkolnych.
Liternictwo SIM również wynika z rozwiązań SIW. Jest to krój pisma Favela i jego 4 odmiany: podstawowe – Medium i Regular oraz dopełniające – Semibold i Light.
W ramach termomodernizacj, kilkadziesiąt budynków w dzielnicy Boguszowice-Osiedle zostanie poddanych remontom. To okazja żeby wdrożyć SIM w większej skali, obejmującej kolorystykę i projekty elewacji. Odnowione budynki będą utrzymane w jednolitych kolorach i otrzymają oznaczenia adresowe zgodne z nowym SIM Rybnika.
W dzielnicy występują dwa rodzaje zabudowy – budynki starsze, o bardziej tradycyjnej bryle ze spadzistymi dachami oraz nowsze, prostopadłościenne bloki. Na starszych budynkach obok oznaczeń adresowych malowanych na elewacjach, pojawią się linearne wizerunki patronów ulic z krótkimi, encyklopedycznymi biogramami.
Z kolei na nowszych, prostopadłościennych blokach powstaną murale z motywami graficznymi inspirowanymi twórczością Krystiana Burdy, pochodzącego z Rydułtowych grafika, rzeźbiarza, konstruktora instalacji przestrzennych i budownictwa sakralnego. Burda ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie pod kierunkiem
profesorów Jarnuszkiewicza i Hansena. Pracował jako projektant wzornictwa przemysłowego w Rybnickich Zakładach Wyrobów Metalowych Huty Silesia. Burda to także rozpoznawalny artysta z nurtu tzw. neokonstruktywizmu, znany przede wszystkim z konceptualnego projektu „Droga do Żelazowej Woli” .
Tablice drogowskazowe (rozprowadzające ruch) uzupełniają tablice ulicowe na słupach. Są dwustronne, mogą zawierać 2 (150 mm wysokości tablicy) lub 3 (210 mm wysokości tablicy) linie informacji.
Tablice zawierają: strzałkę kierunkową, nazwę miejsca i odległość w kilometrach oraz – tylko dla parkingów miejskich i stacji rowerów miejskich – dodatkowe ikony z pomniejszonymi znakami.
Pełna mapa miejska obejmuje:
– tereny zielone i zabudowane, zbiorniki i cieki wodne;
– granice administracyjne;
– siatkę ulic z nazwami, linie kolejowe;
– landmarki – ważne i ciekawe miejsca.
Mapa w tej formie jest punktem wyjścia do map obejmujących wybrane zagadnienia, np. tereny inwestycyjne, nowe inwestycje, rozmieszczenie parkingów miejskich i stacji rowerów miejskich, map połączeń autobusowych, map turystycznych itp., a także wycinkowych map szczegółowych.
Rysunki landmarków to element Systemu Informacji Miejskiej zaczerpnięty wprost z SIW Rybnika.
Ich zestaw jest stale rozbudowywany i ma zastosowanie na miejskich mapach orientacyjnych.
Pełna mapa miejska obejmuje:
– topografię terenów zielonych i zabudowanych;
– zbiorniki i cieki wodne;
– granice administracyjne miasta i dzielnic, graniczące miasta i gminy;
– siatkę ulic z nazwami, linie kolejowe;
– landmarki – ważne i ciekawe miejsca.
Miejskie citylighty umieszczone przy ważnych węzłach komunikacji zbiorowej – np. dworcu kolejowym czy dworcu ZTZ będą wykorzystane jako nośniki map orientacyjnych, obejmujących wycinek miasta ważny dla danej lokalizacji .
W systemie funkcjonują dwa rodzaje słupów, oba w kolorze czarnym.
Proste – służące do zamieszczania informacji adresowej gdy nie ma możliwości wykorzystania istniejących elementów infrastruktury (np. lamp, ścian itp.).
Dwuczłonowe – słupy ze zwieńczeniem, które mają formę bardziej ozdobną, zwiększoną nośność i są wykorzystywane do łączenia tablic z informacją ulicową oraz rozprowadzającą ruch pieszy.
Tablice adresowe w dwóch rozmiarach, w zależności od miejsca i wysokości na jakiej są umieszczane: małe 150 x 150x 20 mm i duże 300 x 300 x 30 mm. Nazwy ulic/placów – w jednej lub dwóch liniach, w wersji uproszczonej – dla oszczędności miejsca nie używamy skrótów „ul.”, „pl.” ani nie imion/tytułów patronów. Na dużych tablicach mogą dodatkowo znaleźć się informacje, np. o zarządcy nieruchomości.
Tablice adresowe mocowane do elewacji, w miarę możliwości w pobliżu wejścia do posesji (drzwi wejściowe, brama, furtka), dopasowane do widocznych elementów/podziałów elewacji, na wysokości zapewniającej czytelność, ale na tyle wysoko żeby trudno do nich było dosięgnąć – zalecany zakres to między 250 a 350 cm dla małych i między 250 a 450 cm dla dużych tablic.
Oznaczenia adresowe malowane bezpośrednio na elewacjach – w szczególności na osiedlach, gdy budynki są do siebie podobne i potrzebują wyraźnego rozróżnienia. Rozmiar, umieszczanie i kolorystyka dostosowane do budynku tak, by oznaczenia były czytelne z poziomu kluczowych ciągów komunikacyjnych.
– zalecane proporcje numeru do nazwy ulicy to ok. 3×1;
– pozycjonowanie z zachowaniem równych marginesów w poziomie i pionie;
– dostosowanie do podziałów optycznych na elewacji;
– kolorystyka możliwie neutralna lub dopasowana do kolorystyki budynku.
Prostopadłościenne, modułowe tablice wykonane w tej samej tecchnologii co tablice adresowe i ulicowe – blachy krawędziowanej, emaliowanej lub malowanej proszkowo, z nadrukiem lub kalkomanią. Tablce w zależności od ilości dostępnego miejsca mogą mieć szerokość 300 lub 600 mm.
Wysokość pojedynczego modułu zależy od ilości informacji i wynosi 100 albo 200 mm. W przypadku sąsiadowania w jednym budynku instytucji miejskich i komercyjnych – mogą być modułowo łączone ze sobą.
Komercyjne oznaczenia dojazdowe mają uporządkować oznaczenia firm i ułatwić orientację w miejscach gdzie ma siedzibę kilka lub więcej podmiotów..
Tablice w tej samej technologii co oznaczenia adresowe i ulicowe – jednostronne prostopadłościenne skrzynkowe tablice z blachy krawędziowanej, emaliowane lub malowane proszkowo, grafika w postaci nadruku lub wyklejana folią.
Szerokość tablic: 900 mm, wysokość pojedynczego modułu w zależności od ilości informacji: 300 lub 600 mm.
Instytucje miejskie (które nie są urzędami) oznaczane są jasnobłękitnymi tablicami. Typoszereg i konstrukcja tablic jest taka sama jak oznaczeń adresowych i ulicowych – mają 300 mm wysokości i długość zależną od ilości informacji: 300, 600 lub 900 mm. W przypadku kilku różnych instytucji w jednym budynku – tablice mogą być łączone modułowo.
Dodatkowo na miejskich budynków powinien znajdować się herb miasta na owalnej tablicy, zawsze nad tablicą instytucji, w jej osi i możliwie bliskim sąsiedztwie.
Zachęcanie do korzystania z parkingów miejskich jest kluczowe ze względu na konieczność odciążenia centrum miasta od ruchu samochodowego. Dlatego jako jedyne – obok stacji rowerów miejskich – są wyszczególnione ikonami na tablicach drogowskazowych. Jako że oznaczenie parkingów pochodzi z innego systemu – znaków drogowych – pojawia się tutaj inna kolorystyka.
Oznaczenia parkingów miejskich obejmują:
– informacje z ikoną parkingu na tablicach informacyjnych;
– oznaczenia ikoną na mapach miejskich
– tablice informacyjne na parkingach – w postaci skrzynkowcyh, modułowych pylonów z blachy lub tablic w ramach z profili stalowych.
Oznaczane tablicami ulicowymi, z możliwością jednostronnego montażu w środku długości, lub po krótszym boku.
Rowery miejskie to obok miejskich parkingów – ważne narzędzie odciążania miasta z ruchu samochodowego, dlatego na oznaczeniach drogowskazowych i mapowych wyróżniane są osobną ikoną. Same stacje oznaczane są znakiem z tablicą z systemu znaków drogowych.
Oznaczenia terenów rekreacyjnych to dwustronne tablice drogowskazowe o wysokości 210 mm, zawierające jedną informację dla każdej tablicy. Są dodatkowo sygnowane miejskim logo heraldycznym w odmianie negatywowej , informacja o odległości jest przeniesiona do drugiej linii.
Prócz nich, dla terenów zielonych i rekreacyjnych przeznaczone są tabliczki informacyjne z blachy emaliowanej oraz naklejki – z prośbą o sprzątanie po psach i niedokarmianie ptaków chlebem itp.
Układ informacji: skrót „ul.”/„pl.” oraz tytuł i imię/imiona patrona są pomniejszone w lewym górnym narożniku, na linii logo heraldycznego w prawym górnym narożniku. Eksponowana jest tylko najważniejsza część nazwy służąca lokalizacji.
W dolnych narożnikach lewym i prawym, pomniejszone nazwy odpowiednio miasta i dzielnicy. Gdy topografia jest mało oczywista, tablice mogą pełnić rolę drogowskazów – kierując do konkretnych adresów. Wtedy dodajemy numerację budynku i strzałkę kierunkową.
Oznaczenia urzędów określa Rozporządzenie Rady Ministrów (Dz.U.1955.47.316), opisujące ich proporcje (3×1), kolor (czerwona tablica z białymi napisami) i sposób umieszczania (nad lub na lewo od wejścia) oraz relację z godłem państwowym (tablica zawsze pod godłem, w możliwie bliskim sąsiedztwie).
Przyjętym zwyczajem jest umieszczanie na urzędach miejskich również tablicy z herbem miasta, przy czym herb miejski powinien znaleźć się pod lub po prawej (czyli heraldycznej lewej) stronie od godła. Tablice urzędów miejskich mogą być umieszczane razem z jasnoniebieskimi tablicami instytucji miejskich które nie są urzędami (i nie podlegają Rozporządzeniu) – wtedy powinny znaleźć się powyżej. Tablice urzędowe występują w 3 rozmiarach, do wyboru w zależności od dostępnego miejsca i możliwości ekspozycji.
Oznaczenia szkół podlegają temu samemu co urzędy Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 1955 r. (Dz.U.1955.47.316). Mają proporcje 3 x 1 kolor, są czerwone z białymi napisami, są umieszczane pod godłem państwowym i herbem miejskim w możliwie bliskim sąsiedztwie.
Herb miejski, jeśli nie może być umieszczony pod godłem państwowym – umieszcza się po jego prawej (czyli heraldycznej lewej) stronie godła. Tablice występują w 3 rozmiarach, do wyboru w zależności od dostępnego miejsca i możliwości ekspozycji.
Miejskie tablice pamiątkowe i informacje o zabytkach – tablice 700 x 500 mm ze szkła hartowanego o grubości 20 mm, z nadrukiem z linearnym rysunkiem zabytku lub podobizną upamiętnianej postaci. Tekst w j. polskim, angielskim, niemieckim i śląskim.
Tablice naścienne – adresowe, ulicowe i informacyjne Prostopadłościenne, skrzynowe tablice ze stalowej blachy emaliowanej. Krawędziowane i spawane w narożnikach. Montaż za pośrednictwem osobnych uchwytów przykręcanych do ściany. Pozwala to na ukrycie i zabezpieczenie mocowań i wymianę tablic bez wiercenia nowych otworów w elewacji.
Tablice ulicowe i drogowskazowe na słupkach i latarniach – boksy z blachy aluminiowej malowanej proszkowo, grafika – wydruk na folii odpornej na wilgoć, zniszczenia mechaniczne i promieniowanie UV. Tablice drogowskazowe – płaskie, dwustronne tablice aluminiowe malowane proszkowo, z grafiką wyklejaną folią. Mocowane do słupów pochwytami i stalowymi opaskami.
Słupki i pylony informacyjne na przystankach autobusowych to kolejne miejsce gdzie SIM współfunkcjonuje z oznaczeniem z systemu znaków drogowych – znakiem przystanku. Oznaczenia SIM obejmują nazwę przystanku oraz tablicę z rozkładem jazdy i branding pylonów z wyświetlaczami informacji dla pasażerów.
Tabliczki z nazwami przystanków i rozkładem jazdy oraz pylony mają skrzynkową, modułową konstrukcję z blachy stalowej, emaliowanej lub malowanej proszkowo, z nadrukiem lub kalkomanią.
Nazwy przystanków na wiatach i tablice z rozkładami jazdy – skrzynkowe tablice z blachy, malowane proszkowo, z nadrukiem.
Wymiary nośników wynikają z gridu opartego o moduł 150×150 mm. Modułowa konstrukcja wynika ze względów praktycznych – powtarzalność formatów ułatwia produkcję, jak i estetycznych – tablice różnych rodzajów łatwiej zestawiać ze sobą, a jako system tworzą spójny wizualnie, modułowy zestaw.
Herb miejski w pełnej, oficjalnej formie pojawia się tylko na owalnych tablicach umieszczanych na budynkach użyteczności publicznej. W przypadku urzędów i szkół – sąsiaduje z analogicznymi tablicami z godłem panstwowym.
Na wszystkich pozostałych oznaczeniach SIM używane jest uproszczone, lepiej nadające się do pomniejszeń logo heraldyczne w jednej z 3 odmian: pełnokolorowej, monochromatycznej i negatywowej.
Obok Urzędu Miasta Rybnika, przy ul. Zamkowej można obejrzeć prezentację SIM, prototypy tablic i nową mapę miejską. Pilotażowe oznaczenia umieszczono przy skrzyżowaniu ulic Chrobrego i Kościuszki, placach Wolności i Kazimierza Kutza i na Urzędzie Miasta, sukcesywnie pojawiają się na miejskich jednostkach.
Po sprawdzeniu rozwiązań technicznych, czytelności i odbioru – system trafił do eksploatacji. W pierwszej kolejności zostaną oznaczone SIM nowe i remontowane obiekty miejskie, olejne oznaczenia będą umieszczane w ramach wymiany zużytych oraz na nowych obiektach. Rusza sprzedaż oznaczeń adresowych dla właścicieli posesji.
Witacze na drogach dojazdowych przy wjazdach w granice administracyjne Rybnika. Obeliski – prostopadościany z gładzonego betonu,
z metaloplastyką ze stali malowanej proszkowo, z zaczerpniętymi z SIW alegorycznymi postaciami oraz napisami – powitalnymi na awersie i pożegnalnymi na rewersie.
System Informacji Miejskiej
Red Dot 2024
wygrana w kategorii „brands & communication design”
Dobry Wzór 2022
nagroda główna w kategorii „przestrzeń publiczna”
KTR 2021
srebro w kategorii „design in public spaces”
Śląska Rzecz 2021
główna nagroda w kategorii „grafika użytkowa”
System Identyfikacji Wizualnej
Dobry Wzór 2019
nagroda główna w kategorii „grafika użytkowa”
Śląska Rzecz 2018
nagroda Stowarzyszenia Twórców Grafiki Użytkowej
RE:PL – Polski Rebranding Roku 2018
zwycięzca plebiscytu
Jeżeli nie posiadasz loginu i hasła lub zapomniałeś hasła, skontaktuj się z:
promocja@um.rybnik.pl
